Dit jaar heb ik me bovengemiddeld veel bezig gehouden met mijn slaappatroon. Nadat ik zowel fysiek als mentaal bijna omviel door het cumulatieve slaaptekort door mijn zoontje, heb ik een zeer leerzaam experiment gedaan om eens te kijken hoe het is om ochtendmens te worden. In het kort beviel me dat supergoed, maar gek genoeg is mijn ritme nu toch weer wat verschoven. Op zich vind ik de avond nog steeds gewoon gezelliger dan de ochtend. Dat zal waarschijnlijk ook de reden zijn dat we er in Nederland voor hebben gekozen om pakjesavond te vieren in plaats van pakjesochtend. Maar eigenlijk is dat toch heel erg gek?

We weten namelijk dat kinderen allemaal de ultieme ochtendmensen bij uitstek zijn. Zeker als ze weten dat ze ergens op die dag kadootjes krijgen, dan is slapen wel het allerlaatste dat ze willen doen. En als ze dan in de avond eindelijk een kadootje krijgen, hebben ze amper nog tijd om ermee te spelen. Dat is toch onhandig?

Voor deze ochtendmensen gaan wij het dit jaar daarom anders doen. Wij zetten onze schoenen vandaag en duimen dat die lui ons morgen in de ochtend al van kadootjes gaan voorzien. Hoe mooi zou dat zijn! En dan vier ik pakjesavond morgen lekker op tijd in bed. Altans, als ik dan niet met mijn kadootje aan het spelen ben. Er staat namelijk een superlollige Raspberry Pi Pico bovenaan mijn lijstje… als ik die krijg wil ik daar natuurlijk gelijk mee gaan spelen zodra die kinderen eindelijk naar bed gaan 🙂