Mocht het je nog niet opgevallen zijn: ik ben dus echt superbijzonder. Net als een frikandel ben ik speciaal. Niet vanwege mijn uitzonderlijke bescheidenheid of onnavolgbare charisma, maar juist omdat ik op een relatief jonge leeftijd die waanzinnige ellendeldarmkanker heb gekregen. Veruit de meeste mensen in mijn schuitje zijn 50 jaar of ouder, dus dat ik het al op mijn 39e heb mogen gaan ervaren komt niet heel vaak voor. Dat voorrecht moet je dan maar van genieten. Of zo.

Nou ja, pech hoort bij het leven en we zullen natuurlijk nooit helemaal zeker kunnen zeggen waar dit precies door komt (want toegegeven: ik heb echt niet bijster gezond geleefd tijdens en na mijn bijzonder gezellige studententijd). Wat we alleen wel weten, is dat ik zeker niet de eerste ben in mijn familie die darmkanker heeft gehad. Voor wie het nog niet wisten: de eeneiige tweelingbroer van mijn vader was hier namelijk aan overleden toen hij begin 50 was, en sindsdien is mijn vader natuurlijk ook heel vaak gecontroleerd en schoongemaakt. Kortom: qua darmkanker rommelt er wel wat in onze familie, en dat gecombineerd met mijn jonge leeftijd is natuurlijk reden genoeg voor een klinisch genetisch onderzoek.

Nu was ik gisteren in het ziekenhuis voor een intakegesprek van dit onderzoek. Dat was een klein beetje verwarrend, want ik heb al in de eerste week van mijn kanker bloed afgestaan voor klinisch genetica om dit onderzoek te doen, dus ik had eigenlijk verwacht dat ze me de resultaten zouden sturen, maar dat was kennelijk niet zo en daar moet ik dan nog een paar maanden op wachten. Maar ze gaan in elk geval wat dieper graven om te kijken of ze ergens een opvallend gen kunnen vinden dat vandaag de dag zoveel roet in het eten gooit. Maar kleine spoiler alert: de kans is bijzonder klein dat ze iets zullen gaan vinden.

De meest voor de hand liggende genen hebben ze namelijk al onderzocht, en die lijken bij mij allemaal in orde te zijn. Dit zijn genen die gerelateerd zijn aan het Lynch syndroom dat kwaadaardige kanker kan bespoedigen, maar bij mij (en mijn oom) is dat gelukkig niet geconstateerd. Maar wat dan wel? Het vermoeden is dat er wel iets speelt gezien onze pech, maar dat we gewoon niet kunnen weten wat dat is. Nou ja, daar lig ik verder ook niet wakker van hoor. En in de praktijk zal het ook allemaal niets kunnen veranderen aan de zaak.

Voor mijn eigen behandeling zal dit namelijk helemaal geen invloed hebben. De vraag is natuurlijk of mijn kinderen en broer een verhoogd risico hebben om het ook te krijgen, en of er bij hen aanleiding zal zijn om ook vroeger te beginnen te kijken dan het standaard bevolkingsonderzoek dat op 50 jaar start. En of ze nu een gen kunnen vinden of niet: het advies zal zeer hoogst waarschijnlijk “ja doe maar” worden. En wat mij betreft kijken we dan natuurlijk zo jong mogelijk, maar de standaard is hier eigenlijk extra controle vanaf 45 jaar. Daar hadden we bij mij dus natuurlijk ook niets aan gehad (ik was 39 dus bij dat advies was ik ook al veel te laat geweest), dus ik zou het mooi vinden als ze dat advies straks gewoon op 35 kunnen leggen voor mijn kinderen of zo. Better safe then sorry!

En dat advies geef ik hierbij gratis en voor niets ook gewoon graag aan jullie mee. Echt, twijfel je over iets vreemds in je lijf? Laat je dan alsjeblieft gewoon controleren! Dat is spannend en misschien niet zo leuk, maar zeker bij kanker is tijd echt het allerbelangrijkste wat je hebt. Hoe eerder je erbij bent, hoe groter de kans op een goede afloop. En is het niets, dan ben je alleen maar eerder opgelucht. Win win toch? Dus ga ervoor! Vandaag bellen. Hup hup! 😉

Nou ja, tot zover dit persoonlijk inkijkje in mijn genen (hallo verzekeraar!) en mijn medisch advies. Ik stuur nog wel een tikkie, maar eerst ga ik nu weer even met mijn tintelvingertjes in bed liggen om op te warmen van deze koude laptop. Morgen wellicht weer en update. Tot dan!

PS. o ja, en nadat ik voor de zoveelste keer gevraagd werd om duidelijker datums aan mijn posts toe te voegen heb ik die nu ook op de homepage laten zien. Ikzelf vind het er niet zo fraai uitzien, maar praktisch nut gaat altijd voor esthetiek naar mijn idee, dus ik laat het even zo. Vinden jullie het wat?

Heel veel groetjes!
Rein