Ik wist niet eens dat het kon, maar kennelijk kan je dus ook last hebben van een wiebelende laptop. Daar kwam ik achter toen ik gisteravond mijn gloednieuwe laptop uit de verpakking haalde. Persoonlijk sta ik dan altijd met een druppeltje kwijl uit mijn mondhoek te popelen van kinderlijke opwinding. In die euforische stemming heb je het vaak niet eens door als er iets mis is, tot je de boel eventjes hebt laten bezinken.

Ergens gaat er een klein belletje rinkelen:

“hmmm, hier klopt iets niet. Hey! Verrek! Dat wiebelt!”

En dan? Wat doe je dan?Als eerste twijfel je dan natuurlijk gewoon aan jezelf. Tenminste, dat deed ik.

“Ah, joh, je pols zal wel een spastische tik hebben joh. Kan gebeuren.”

Maar als het gewiebel ook na een tijdje maar niet vanzelf weggaat moet je toch op zoek naar een andere oorzaak.

“Ja natuurlijk! Die tafel is natuurlijk nooit recht geweest. Zo zijn tafels: krom! Goh wat suf dat ik daar niet meteen aan gedacht heb”.

Vervolgens sta je als een debiel je gloednieuwe laptop op allemaal verschillende materialen neer te leggen. En maar wiebelen, waar je ook komt. Na de erkenningsfase dat er toch werkelijk iets mis is ga je op zoek naar een oplossing.

“Als ik nou heel hard op alle plekken van mijn laptop druk moet ie vanzelf een keertje stoppen met wiebelen. Ha! In your face laptop!”

Als ook dat niet werkt grijpt een mens terug op succesvolle innovaties uit het verleden. Als die immers eerder al succesvol hebben gebleken, waarom nu dan niet?

“Even denken. Als ik hier nou twee bierviltjes leg, en aan die kant ook, dan hoef ik er alleen hier eentje dubbel te vouwen en dan moet het goed zijn. Ha! Yes! Zie je wel!? Oh wat ben ik goed!”

Even genieten van je overwinning, en dan realiseer je je plotseling waar je mee bezig bent.

“Wat de vak? Ik betaal verdomme zomaar 800 euro voor een laptop, dan mag dat ding toch niet wiebelen zodra ik hem uit de verpakking haal? Wiebelende laptops zijn stom! Boe! Wat zeg ik: driewerf boe!”

En wie boe zegt, moet ook Coolblue zeggen. En dat deed ik dat ook want dat rijmt zo lekker. En dus hing ik vanmiddag aan de telefoon met een vrolijk meisje dat heel hartelijk om mijn pseudoniem moest lachen.

“Hihihih, Rein Onlein? Wat kostelijk. Wil je met me trouwen?”

Oké misschien niet helemaal, maar ze liet wel gelijk een nieuwe laptop voor me klaarleggen in de nieuw geopende winkel hier om de hoek in Haarlem. En dat vind ik dan toch wel weer fraai. Het is een service die we tegenwoordig misschien wel een klein beetje vanzelfsprekend zijn gaan vinden, maar laten we dat vooral ook eens niet doen. Het blijft toch geweldig dat je gewoon zonder enige vorm van gezeik of scheve blik waar dan ook een nieuw product krijgt overhandigd? Daar ben ik die lui en de winkels van tegenwoordig stiekem best een beetje dankbaar voor.

Dus hierbij, nog een keertje voor alle leuke medewerkers van Coolblue:

“Bedankt jongens! Voor jullie fraaie service krijgen jullie deze reclamepost gratis kado. Ga zo door!”
En dat is dus geschreven vanaf een gloednieuwe laptop die vooral NIET wiebelt. Heerlijk!