Het is heel gek, maar ergens begin ik flink gewend te raken aan die hele corona-toestand. Zo gewend, dat ik in mijn achterhoofd stiekem zelfs een beetje moest slikken toen ik gisteravond hoorde dat vanaf 11 mei de kinderen weer gedeeltelijk naar school mogen. Bij dit nieuws realiseerde ik me ineens dat de huidige crisis geen permanente nieuwe realiteit is, maar dat er ooit een einde aan gaat komen. Het zal nog wel even duren, de wereld zal flink van slag raken, maar vroeger of later pakken we ons oude vertrouwde leven weer op.
Als het eenmaal zover is kijken we terug op deze bijzondere tijd en zullen we ons beseffen dat het heus niet allemaal slecht was wat de klok sloeg hoor. Tuurlijk, de samenleving krijgt de nodige klappen en ontzettend veel dingen zijn gewoon heel erg compleet volkomen ruk, maar er zijn ook genoeg dingen op te noemen die ik straks ga missen als deze crisis “voorbij” is. Kleine dingen, grote dingen, praktische dingen. Om eens wat te noemen:
- ik leer mijn kinderen een stuk beter kennen (for good and worse)
- ik maak de sprongen in de ontwikkeling van mijn baby van dichtbij mee
- dat thuiswerken is best relaxed (los van het tijdverlies door eerdergenoemde kinderen)
- op kantoor kan ik straks niet meer de hele dag in mijn joggingbroek rondlopen
- geen reistijd is onwijs relaxed
- weinig haast in de ochtend en rustig het werkritme inrollen is fijn
- mijn ochtendwandelingetje met de kinderwagen en de bijbehorende online cursus ga ik heel erg missen
- ik vind het eigenlijk wel lekker dat mensen met een boogje om me heen lopen
- een beperkt aantal mensen in winkels is fantastisch
- geen gekloot met muntjes voor boodschappenkarretjes is top!
- geen files, volle treinen en volle bussen.
- Eigenlijk mis ik alle vormen van vervoer voor geen meter
- En last but not least: hoewel ik heus graag weer op een feestje zou staan, vind ik het heerlijk om gewoon allemaal lege agenda’s in de weekenden te hebben.
- Rustig is het beste!
En er gaan me later ongetwijfeld meer voordelen van de coronatijd te binnen schieten, maar tot nu toe is dit het eerste wat ik kan verzinnen. Wat gaan jullie verder nog missen als de lochdown eenmaal achter de rug is?
