Het is bijna weer zover hoor! Nog maar 2 nachtjes slapen (en hier ben ik heel zeker van omdat ik deze aftelwekker al ruim een maand te horen krijg) en dan is mijn oudste zoontje jarig. Hij wordt dan zes. Voor hem is dat natuurlijk de belangrijkste dag van het jaar omdat hij dan kadootjes krijgt. Voor ons betekent het weer het nodige geregel: kinderpartijtje, mensen uitnodigen, kadootjes fixen, taart… dat soort dingen. Op zich allemaal leuk hoor, maar er is één ding waar ik toch een beetje mijn twijfels over het, en dat is die traktatie. Wat een gekloot toch telkens weer.

Vorig jaar schreef ik al over hoe ik als een debiel tot diep in de nacht autootjes op ruim 30 bananen aan het plakken was. Daar had mijn zoontje kennelijk wel goed mee gescoord, want dit jaar moest en zouden het weer auto’s worden. Jammer, want zijn kinderfeestje krijgt het thema ‘jetpack’ (ja echt…) dus wij wilden liever kleine jetpackjes maken. Supervet, maar meneer vond dat heel erg “stom en saai en niet leuk”. Ok dan gast.

Nu gaan we zometeen dus 30 auto’s maken van doosjes Smarties, wielen en zijn kop erop. Sja, het is heel wat anders dan autobananen, maar toch. Daar gaan we weer hoor! Dat worden vast nog 2 nachtjes weinig slapen. Wat een traktatie…

EDIT: uiteraard weer een correctie, hij had zich net op tijd bedacht en wilde uiteindelijk toch die jetpacks. Tuurlijk gast, u vraagt wij draaien. Maar ze zijn klaar! Nu de jetpacks voor zijn verjaardagsfeestje nog…