Gek zeg, kinderen hebben nog helemaal niet zo veel principes, maar ééntje is toch altijd wel overduidelijk aanwezig: korstjes eet je niet! En zelfs als er helemaal geen korstjes zijn, dan verzin je er gewoon een paar zodat je ze alsnog niet hoeft te eten. Zo doen kinderen dat!

En zo heb ik hier dus een kind van 2 dat het gewoon voor elkaar krijgt om de korstjes van een zacht bolletje een plakje komkommer of een soepstengel te laten liggen. Gewoon uit principe, want zo heurt dat gewoon voor kinderen.

Vreemde wezens zijn het toch.