“Sinte, Sinte Maarten, de koeien hebben staarten”. Iedereen uit Noord-Holland kan dit liedje woord voor woord meezingen, maar nooit wordt de vraag gesteld waar dit in godsnaam over gaat. Tot vandaag. Waarom was Sint Maarten toch zo geïnteresseerd in de achterkant van de koe?

Deze goede baas is natuurlijk vooral bekend om zijn bedelfeest, maar wat weinig mensen weten is dat Sint Maarten in zijn vrije tijd een fanatiek verzamelaar van agrarische attributen was. Hij had een schuurtje waarin hij diverse gieters, zeisen, hekjes, rooien en noem maar op verzamelde. Het leukst vond hij echter nog wel de boerderijdieren. Kippen vond ie prachtig en ook voor een paard kon je hem midden in de nacht wel wakker maken. Wat hij het állermooiste vond, waren nog wel de koeien. Weergaloos vond hij die.

Zijn passie voor koeien kwam nog wel het meest tot uiting in de vele honderden tekeningen en prenten die hij van koeien in diverse posities maakte. In het begin gebruikte hij voornamelijk het penseel en houtskool, maar in zijn latere jaren ontdekte Sint Maarten aquarellen en dikkere soorten verf. Niet snel daarna deed hij een briljante ingeving. Op een koude avond op 11 november ontdekte hij namelijk dat je ook heel leuk kunt schilderen met het uiteinde van de staart van een koe. Zijn passie was nog nooit zo vurig geweest als toen.

In de jaren die daarop volgden had hij zijn kerkknaapjes door heel het land gestuurd om overal aan te bellen en te vragen of men de staart van de koe mocht hebben. Meestal ging dit zonder problemen, maar soms boden de mensen weerstand tegen zijn gebedel. Daar werd de sfeer soms grimmig van.

De Sint en zijn knaapjes haalden er dan een fakkel bij en veranderden hun toon. Om hun dreigement kracht bij te stellen werd gelijk de kleding van alle eventueel aanwezige dochters afgescheurd. “De koeien hebben staarten. De meisjes hebben rokjes aan.” Vandaag is dit een speels liedje, maar vroeger boezemden deze woorden vele onschuldige boeren gruwelijke angsten in. Gek dat weinig mensen zich dit realiseren.

Over de laatste dagen van Sint Maarten is weinig bekend, behalve dat het hem uiteindelijk helemaal naar zijn hoofd gestegen is. Op weer een koude avond op 11 november in 397 na christus is hij voor het laatst gezien in een weiland, vrolijk ronddartelend in een meisjesrokje met een paar afgesneden koeienstaarten in zijn hand.

Niemand durfde er iets van te zeggen, maar waarschijnlijk is de kou hem uiteindelijk fataal geworden. Sint Maarten is een 81 jarige mafkees geworden.