Vuilniswagens zijn te gek. Vuilniswagens zijn fantastisch. Vuilniswagens zijn helemaal briljant, aldus mijn kleinste zoontje van net 1. Dat kon hij natuurlijk nog niet zo goed onder woorden brengen, maar zijn opgewonden lichaamstaaltje sprak anders wel de nodige boekdelen. Als een opgefokte stuiterbal on steroids zat hij vanmorgen wederom op het puntje van zijn kinderwagenstoel te stuiteren toen het vuilnis in de buurt werd opgehaald. Ikzelf vond dat niet exteem interessant om naar te kijken, maar daar kon ik mijn kindje niet van overtuigen.

Wat is dat toch, die inherent onbeheersbare aantrekkingskracht voor grote apparaten en machines? Mijn oudste zoontje kreeg ik vroeger ook met geen stok vooruit als er ergens weer een glasbak werd geleegd of zo. En nu ik erover nadenk: ik heb ook nog wel herinneringen van vroeger en dat machtige geluid dat je hoorde als dat glas in die grote wagen leeg denderde. Stiekem is dat geweld ook gewoon ontzettend vet.

Kennelijk vindt iedereen dat van nature ontzettend vet (genderverschillen daargelaten, dat is weer een heel onderwerp apart), maar wat maakt dan dat we er na verloop van tijd allemaal toch zo stoïcijns voor worden? Een vuilniswagen is nog precies hetzelfde technische hoogstandje als toen wij zelf kinderen waren, maar nu lopen we er gewoon voorbij alsof er niets aan de hand is. Is dat alleen maar een kwestie van gewenning, of werkt de magie van vuilniswagens alleen op kinderen?

Ergens is het gewoon vreemd dat wij mensen zo snel kunnen wennen aan zulke fantastische dingen. Neem ook corona bijvoorbeeld, of misschien nog wel treuriger: discriminatie, ongelijkheid, onderdrukking. Het feit dat we ons niet meer verbazen over vuilniswagens, betekent dat wij ons na een tijdje nergens meer over gaan verbazen. Terwijl het allemaal net zo onvoorstelbaar is als de eerste keer dat we ermee geconfronteerd werden.

Lang relaas kort: mijn advies zou zijn om af en toe toch gewoon een keertje stil te gaan staan in het leven, en verbaas je over wat je ziet. Verbaas je over waar je naar kijkt, en neem niets aan alsof het doodnormaal is. Zo’n beetje alles waar wij mee te maken hebben, hebben we zelf verzonnen of gemaakt. Dat besef alleen als is eigenlijk te fantastisch voor woorden.

En wie weet, als het je bevalt om je af en toe ergens over te verbazen, dan kan je er altijd nog een melige website over beginnen. Je wordt er zeker niet rijk van, maar lollig is het zeker!

Wat een gast.