Sinds ik 7 jaar geleden voor het eerst vader ben geworden, ben ik van alles te weten gekomen over het fenomeen kinderen. In mijn beleving was “dat soort mensen” vroeger gewoon één pot nat, maar nu weet ik wel beter. Zo weet ik bijvoorbeeld dat alle kinderen anders zijn, maar dat er toch wel grofweg een aantal categorieën in aan te brengen is.

Het makkelijkste voorbeeld daarvan is misschien wel op basis van leeftijd (klik hier voor een rekenvoorbeeld). Op basis hiervan doorloopt een kind een aantal fasen: baby, dreumes, peuter, kleuter, schoolkind en dan puber. En die tweede fase (dreumes) kende ik eerst eigenlijk niet.

Ik dacht altijd dat het woord dreumes een soort bijnaampje of koosnaampje was. Net zoals gastje, jochie, kindje, menneke en zo dat zijn. Maar nee hoor, een dreumes is een complete fase. En wat voor een!

Ik heb even wat onderzoek gedaan in mijn hoofd en daaruit bleek dat het woord “dreumes” natuurlijk zijn oorsprong kent in het werk woord “dreumen”. En daarvan kennen we natuurlijk allemaal de definitie:

dreumen (dreu-men), ww: “eindeloos zeiken om alles en niets omdat je iets wel of niet maar toch ook wel niet wel wil maar het niet zegt en gewoon begint te krijsen zonder aantoonbare reden, al doende gaandeweg voortdurend in de broek en/of het bad kakkend en ongevraagd niet te willen slapen totdat men de volgende ochtend om 5 uur de ouders uit het bed te jenken”

Dreumen is iets dat mensen vooral doen tot ze ongeveer 2,5 jaar oud zijn. Tenminste, dat hoop ik maar. Nog een paar maandjes en dan is die jongste van ons hopelijk klaar met dreumen. Tijd voor wat nieuws gast!

Uitgedreumd staat netjes.

Maar het gaat de goede kant op hoor! We komen er wel.