Niets. Helemaal niets! Behalve dan misschien wereldvrede, wederzijds respect en een vaccin tegen corona, maar naast dat kan ik me weinig dingen voorstellen die de pure awesomeheid van een bord haring met zuur en uitjes kunnen evenaren, bij voorkeur in een strandhuisje tegen de duinen van Egmond aan Zee. Weer of geen weer, dat is elke keer gewoon weer om te smullen.

Die passie voor het mooiste ter wereld probeer ik nu ook te internaliseren in mijn kinderen, maar aan dat gemiep over graatjes en het feit dat de jongste het gewoon meteen uit zijn muil laat vallen, kan ik opmaken dat ik op dat vlak nog een lange weg te gaan heb. Maar dat geeft niets, des te meer haring blijft er over voor de mensen die er wél echt van genieten!

Voor mij gaat dat zelfs zo ver dat ik ooit een workshop haring schoonmaken met mijn vader heb gevolgd. Dat was een ervaring om nooit te vergeten, en een herinnering dat je sommige dingen beter gewoon aan de professionals over kunt laten. Dan focus ik me gewoon op de dingen waar ik wel goed in ben: haring eten! En er lyrisch over ouwehoeren. Wat een topspul!