
Ik hou van de Achterhoek en ik weet niet precies waarom. Laat ik vooropstellen: ik kom er niet vandaan, ben er geboren noch getogen en de laatste keer dat ik er voet aan wal heb gezet is alweer negen jaar geleden. Daarvoor ben ik er misschien een keer of twee geweest, en toch merk ik dat deze streek een magische positieve vibe bij me losmaakt. Hoe dan?
Toevallig hebben wij een fantastische knaap in onze naaste vriendenkring, die de briljante move gemaakt heeft om een fantastische deerne uit onze naaste vriendenkring te schaken. Geluk dwing je af, zeggen mensen wel eens, maar zo’n mazzeltje als dit had God himself niet eens voor elkaar kunnen boksen.
Door deze fantastische knaap sijpelde het Achterhoekse cultureel erfgoed langzaam mijn kennissenkring in en daardoor maakte ik kennis met de oneindige vriendelijkheid, humor, bescheidenheid en bovenal zelfspot die in mijn ogen kenmerkend is voor de Achterhoeker. Aan zijn vrienden zag ik dat hij geen toevalstreffer was: er is meer volk zoals hij. Goed, niemand is precies zo als hij, maar toch…
Dat is maar eens bewezen toen hij ons meenam naar de Zwarte Cross, een meerdaags festival waar je het beste van het beste uit de Achterhoek voorgeschoteld krijgt. Misschien zelfs wel het beste uit heel Nederland. De ontwapenende humor en briljant droge kijk op de wereld maakt het festival een genot om te beleven. Tel daar een paar liters bier en een stel ronkende brommers bij op en het kan haast niet meer stuk. Als je van het leven houdt en je neemt de boel niet al te serieus, dan is dit misschien wel de climax van de wereld.
Het plaatje wordt compleet gemaakt door een groot mensch en inspirator: niemand minder dan festivaldirectrice / dictator Tante Rikie. Zij symboliseert samen met haar team de Achterhoek in al haar briljante droogheid. Dit is de tante van een van de stichters van het festival en zij is tot absurde grootsheid opgehemeld. En geheel terecht. Mocht je haar nog niet kennen en wil je je leven een beetje lolliger maken: volg haar dan op haar sociale media (linkjes via haar intropagina). Je lacht je rot.
Volgend weekend is het weer raak op de Zwarte Cross. Zelf ben ik er helaas niet bij (slechte/absente planning) maar ik verheug me erop om volgend jaar deze prachtstreek weer eens met een bezoek te vereren. Nu ik er zo over nadenk begrijp ik niet dat ik dat niet vaker doe. Mooie dingen zijn er immers om van te genieten.
Aan alle geluksvogels van volgende week zeg ik hierbij alvast:
Knapp’n en hard goan!!
Geniet, jullie zijn het waard.