En doorrr!! Vanmorgen was het weer zover en mocht ik voor het eerst sinds 3 maanden weer de MRI-buis in, om daar weer lekker te genieten van het snoeiharde ratel-piepgeknal van die magneten. Het blijft toch altijd weer een hels kabaal, maar toch bijzonder om te merken dat een mens daar kennelijk ook goed aan kan wennen. Ik viel tegen het einde zelfs bijna in slaap. Al zou dat ook kunnen omdat ik er al om 8 uur in lag, maar toch…

En met deze scan is het startschot gegeven voor de eerste “wait and see” kijkronde. Superspannend! Binnen anderhalve week gaan we horen hoe het erbij ligt. Zien we niets, dan ga ik straks heerlijk op vakantie en krijgt mijn herstel mentaal gezien echt een onwijze boost. Zien we wel iets, dan heb ik twee maanden kunnen genieten van een gekke pauze, maar dan pakken we de draad weer op en ga ik zo snel mogelijk de operatietafel op. Persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar die eerste optie, maar ja, ik heb het helaas niet voor het kiezen. Was het maar zo’n feest.

Verder stelde vandaag dus eigenlijk weinig voor: een MRI draai ik mijn hand niet voor om en de uitslag horen we volgende week pas. Wat ik alleen wel gek vond, was om toch weer in dat ziekenhuis te zijn. Toen ik naar huis fietste keek ik naar dat pleistertje van de prik die ik kreeg, en dat herinnerde me ook wel even ernstig aan dat ik toch wel in een vaag en naar traject zit met die ziekte. En op straat zag ik niemand anders fietsen met zo’n pleistertje hoor! Stomme pechzooi. En eerder schreef ik natuurlijk ook al over die stressbeer waar we voor gevlucht zijn. Vandaag voelt het ergens alsof ik heel dom een steentje in zijn grot gegooid heb om te kijken of ie er nog is. Straks wordt ie wakker… aargh!

Meten is weten, maar het is in dit geval toch ook wel eng. Ik stel mezelf gerust met de gedachte dat het meten zelf natuurlijk niets verandert aan de realiteit. Als het foute boel is, wil ik dat weten zodat we zo snel mogelijk weer aan de bak kunnen. Maar je hoopt natuurlijk op een goede uitslag… dus fingers crossed nog even met z’n allen graag!