Vandaag wederom een briljante vraag van mijn zoontje Willem. Toen wij vanmiddag namelijk langs een bejaardenhuis in de straat fietsten, vroeg hij zich hardop af wie eigenlijk de eerste bejaarde is geweest. En daarna al snel: hoe heeft die bejaarde het voor elkaar gekregen om iemand een huis te laten bouwen dat speciaal voor zijn nieuwe soort is gemaakt?

Sja lieve Willem, dat is simpelweg gewoon weer zo briljant dat ik het antwoord niet zeker weet. Wie was inderdaad de eerste bejaarde? En vanaf wanneer is er dus ook ooit iemand geweest die zei: “nee sorry meneer, jij bent helemaal niet zoals ik. Jij bent een bejaarde, en dat is heel wat anders”. Het lijkt me een wereldschokkend moment, dat waarschijnlijk zo geleidelijk is gelopen dat het niemand is opgevallen. Er zijn natuurlijk altijd al oude en jonge mensen tegelijk geweest in onze samenleving, maar om de oudsten ook een aparte stempel op te drukken, dat is best een momentje lijkt me.

En daarna het volgende momentje, om een speciaal huis voor ze te bouwen en daar bejaarden in te bundelen. Dat is pas een efficiëntieslag zeg! En wie heeft dat eerste huis ontworpen? En hoe zag dat eruit? Ik kan me alleen maar voorstellen dat er ooit een architect geweest is die de opdracht kreeg om een speciaal huis voor bejaarden te verzinnen, en die dat dan helemaal volhangt met bingomolens en allemaal beige dingetjes om af te stoffen. Het lijkt me de leukste opdracht die er is!

Hoe dan ook, het is weer een briljante vraag van mijn zoontje. Hoe geweldig moet het zijn om je kinderlijke onwetendheid elke dag weer los te mogen laten op deze vreemde, wonderlijke wereld?

Ergens ben ik alleen maar jaloers op jou Willem, om meerdere redenen. Geniet ervan jongen!