Och, wat sneu hier in huis… Eergisteren was onze Bas ziek geworden en gisteren dacht ik nog even dat ie na een goede nacht weer aan de beterende hand was, maar sinds vlak voor het avondeten gisteren ging het goed mis hoor. Door een gemene buikgriep is ie eigenlijk elk uur wel een keertje aan het overgeven, en daar is nu nog steeds geen einde aan gekomen. Er zit alleen niet zoveel meer in… zo zielig.

Wat ook zielig is, is onze Joop. Zoals gebruikelijk loopt die gast altijd precies op de meest onhandige plek in het huis, en dat was nu natuurlijk precies onder een straal kots van Bas. Omdat wij druk met Bas bezig waren, hadden we dat natuurlijk niet direct door. Totdat we hem ineens woest besmeurd ongelukkig voor zich uit zien staren. Die gast wist ook even niet wat ie met zichzelf aanmoest dus. Arme kat.

En eigenlijk is ons hele gezin dus gewoon even zielig. Het is heel erg te hopen dat die buikgriep alleen bij Bas blijft, maar ervaringen uit het verleden hebben mij geleerd dat we er vanaf nu allemaal stuk voor stuk even goed aan gaan. Het enige voordeel is dat het niet als een verrassing gaat komen. De vraag is alleen: wanneer?

Man, wat een gedoe.