Dat is je vader. Je weet wel, de man die ook altijd je luiers verschoond heeft. De man die je uren op zijn schouder in slaap gewiegd heeft. De man die je ontelbare keren naar de crèche bracht en haalde. De man die je elke avond liefkozend naar bed brengt en midden in de nacht komt troosten als je een nare droom hebt. De man die je voorleest en je altijd toejuicht als je weer eens wat nieuws hebt geleerd. Dat is de man die er altijd voor je zal zijn als je hem nodig hebt, de man die zijn leven geeft om het jouwe te redden. Dat is de man die dan óók nog eens op zondag een miezerig stukje vlees voor je in stukjes komt snijden terwijl hij eigenlijk veel liever gewoon een keertje rustig op de bank naar voetbal ligt te kijken.
Wel lomp dat je hem niet gelijk herkent, vind je niet?
Ondankbare koter.