In de meeste huishoudens zijn daar geen officiële regels over, maar vreemd genoeg is dat wel meestal degene die het minst op die kat zit te wachten. Neem nou bijvoorbeeld mijn huishouden. Los van de verhouding van wie nou precies wat allemaal doet, op de een of andere manier ben ik toch steeds weer de persoon die de stront achter de stempel van mijn oersaaie kat Joop op mag ruimen. Waarom doe ik dat toch steeds?

Ik vermoed dat dit komt doordat ik in dit huishouden gewoon veruit de laagste tolerantiegrens tegen dat wezen heb. Mijn lieve vrouw vind alles prachtig aan dat beest, en door die verliefdheid ruikt ze waarschijnlijk niet eens welke impact hij op ons fysieke gestel heeft. Misschien vind ze het zelfs wel schattig hoe hij altijd tot ons avondeten wacht om uitgebreid die kattenbak vol te storten. Liefde maakt blind en dat geldt helaas ook voor de kattenbak.

En ergens kan ik het gewoon niet over mijn maag verkrijgen om in staking te gaan en het gewoon niet meer te doen. Daarvoor is mijn walging simpelweg toch te groot. En zo komt het dat ik nu maar weer mijn adem in ga houden met een strontschep in de ene hand en mijn oversensitieve neus in de andere.

Het leven is prachtig. Joop.

Zou deze zelfreinigende kattenbak daar misschien iets aan kunnen veranderen?