Nu dingen langzaam steeds meer naar het oude terugkeren, zijn er ook steeds meer dingen die terugkeren naar hun eigen slechte versie van zichzelf. Neem nu bijvoorbeeld die winkelwagentjes in supermarkten. Tijdens de coronatoestand werden ze prachtig schoongemaakt en stonden ze daar bright & shiny voor je klaar om te gaan vullen. Dat voelde als een warm welkom in barre tijden. Waarom stappen we daar nu weer langzaam vanaf?

En het ergste vind ik dan nog wel de terugkeer naar het verplichte gebruik van die kloterige winkelwagenmuntjes. Serieus, minachten die supermarkten hun klantenkring zo ontzettend dat ze denken dat ze bij het minste of het geringste alle winkelwagentjes achterin hun auto pleuren? Zien ze mij echt alss zo’n kinderachtige debiel?

Ik heb helemaal geen zin om een winkelwagentje te hebben. Ik wil dat winkelwagentje helemaal niet mee naar huis nemen, en ik zet het écht wel terug op de plaats waar je hem wilt hebben na gebruik. Waarom willen die supermarkten mij daarin niet geloven? Dat scheelt mij een hoop kinderachtig gedoe met muntjes die ik toch nooit meer op zak heb, en dat toont gelijk een blijk van waardering en respect naar de klant waar wij allemaal zo aan toe zijn tegenwoordig.

En mocht dat nou werkelijk allemaal zo moeilijk zijn, dan hierbij een bloedserieuze oproep naar alle digital/innovatie clubs van de bekende supermarktketens: ga hier eens als de SODEMIETER iets op uitvinden! Hoe moeilijk kan het zijn? Geolocatie op de wieltjes, autonome winkelwagentjes, NFC chips in plaats van muntjes, contactloos loskoppelen met je mobiel of een pincode, dat soort dingen allemaal. Als ik het al kan verzinnen, waarom jullie dan niet?

Bij voorbaat hartelijk dank voor het getoonde vertrouwen in de volwassenheid van jullie klanten.