Vandaag heb ik hier goed nieuws en slecht nieuws te melden. Om te beginnen met het slechte nieuws: ik voel me vrij ziekjes vandaag en gisteren. Dat is niet van de kanker hoor, maar ik heb de dans gewoon niet langer kunnen ontspringen en heb nu net als de rest van mijn gezin (en half Nederland) ook verkoudheid, hoest en keelpijn onder de leden. Matige bende!
Op zich geen man overboord hoor (pas als ik ook 38,5 graden koorts krijg moet ik voor controles naar het ziekenhuis), maar na een tergend lange nacht waarin ik mijn neus amper heb kunnen gebruiken, ben ik vandaag vooral bezig met herstellen en pijnstilling naar binnen werken. Laat die pillen maar komen, nu ik toch bezig ben!
Fun fact: de teller staat inmiddels trouwens al op 140 pillen achter de kiezen! Haha sodeknetters zeg, dat gaat rap! (en ja, ik hou dat natuurlijk allemaal vrolijk bij in een spreadsheetje… je bent een nerd of je bent het niet he. En dan kan ik daar aan het eind van de rit eventueel nog eens wat leuke grafiekjes van maken of zo. Data nerd, je weet wel 😉 )
Maar goed, vandaag dus even flink bijkomen zodat ik morgen hopelijk goed naar Schiphol kan voor een bezoekje aan mijn nieuwe afdeling en de bedrijfsarts. Mits ik niemand aansteek natuurlijk… slecht verhaal, als jij degene bent die de bedrijfsarts onder tafel niest.
Dan het goede nieuws! Want terwijl ik hier wat lig bij te tanken, heb ik zowaar weer echt de kriebels gekregen om nieuwe dingen te leren. En dat alleen al is een waanzinnige mijlpaal in mijn situatie! Want pre-kanker vond ik nieuwe dingen leren zo’n beetje het leukste wat er is. Gitaar spelen, programmeren, apps maken, tekenen, noem maar op. Ik hoef nergens de beste in te worden hoor (daarvoor vind ik veel te veel verschillende dingen leuk), maar het is heerlijk om uit te vogelen hoe dingen werken en jezelf daar beter in te zien worden. En met name veel van die computerskills kan je vroeg of laat natuurlijk ook een keer op je werk gebruiken, dus dat is mooi meegenomen. Maar vooral dat “vroeg of laat” is hier kennelijk van essentieel belang, dat heb ik me nooit zo gerealiseerd.
Nieuwe dingen leren is namelijk investeren in jezelf in de toekomst. Maar wat doe je als die toekomst ineens zo onzeker is geworden? Ik merkte dat investeringen zoals leren (maar ook geld sparen bijvoorbeeld) ineens totaal waardeloos worden als je niet weet of er wel een toekomst voor je is. En dus heb ik er ruim twee maanden niet aan gedaan. Tot nu dus, en wat zegt dat over mij?
Nou: dat ik er kennelijk wel vertrouwen in heb! Nu roep ik dat natuurlijk wel al vaker, maar om dat ook zo te voelen is toch wel wat anders. Kennelijk gelooft mijn binnenste ik ook in een goede afloop van dit verhaal, dus dat is fijn om me te realiseren. En tegelijkertijd heb ik er ook weer heel veel lol in (voor zolang ik achter mijn computer kan zitten hoor, dat is vandaag nog maar een uurtje geweest).
Wat ik nu aan het leren ben staat al een lange tijd op mijn verlanglijstje, en dat is Unity. Dat is een zogenaamde game-engine die (uiteraard) gebruikt wordt om computerspellen mee te programmeren. Nu heb ik zelf geen speciale ambities op dat vlak hoor, maar je kan die engine natuurlijk ook voor allemaal andere dingen gebruiken die je maar kunt bedenken! Straks kan ik ineens alles op het scherm toveren wat ik kan verzinnen, en dan kan ik daar ook nog eens leuke interactie aan toevoegen. Vet hoor!
Ik heb nog geen hele specifieke ideeën van wat ik ermee wil gaan maken, maar het lijkt me wel leuk om eens te kijken wat er gebeurt als ik de simulaties die ik soms voor Schiphol maak eens leuk ga visualiseren in Unity. Onder werktijd ga je dat natuurlijk niet doen, maar als je dan toch met kanker thuis zit kan je daar best eens een gooi naar wagen. Leuk hoor, en wie weet wat er ooit uit gaat komen!
Maar eerst beginnen bij de basics: ik heb nu een soort autootje gemaakt dat ik kan besturen. Supervet! Dat smaakt naar meer.
Leren de gekste! 🙂
