Het is heel vreemd, maar in mijn beleving zijn zo’n beetje alle Franse mensen oud en gerimpeld. Mijn gezonde verstand zegt dat er ook wel kinderen en jongeren moeten zijn, maar op de een of andere manier registreer ik die haast niet. Het gevolg is dat ik een soort kortzichtig stereotype in mijn hoofd heb waarin alle Fransen met een stokbrood en een wandelstok over straat rondlopen. Wat zegt dat over mij?

In elk geval dat mijn hersen mij behoorlijk in de maling nemen. Als ik er goed over nadenk, heb ik hier namelijk tot nu toe maar één echte oude Fransman met een stokbrood zien lopen (dat was serieus wel echt heel vet om te zien). En die gemiddelde leeftijd dan? Als ik de bevolkingspiramide van Frankrijk erop nakijk valt dat zo te zien ook allemaal best wel mee.

Ik moet hier dus gewoon mijn verlies toegeven en bekennen dat mijn bekrompen kijk op Frankrijk me hier mooi voor louelle aan het zetten is. In dat geval kan ik dus alleen maar tegen Frankrijk zeggen:

Pardon! Je m’excuse. Croissant paturain, oui oui boulangerie. Au revoir!