Gisteren werden er tijdens de laatste corona-persconferentie weer nieuwe versoepelingen aangekondigd, waarvan de belangrijkste natuurlijk is dat we binnenkort weer mensen mogen toelaten in onze fijne anderhalve meter. Nu zit ik daar niet per sé heel erg op te wachten, maar ik ben wel heel blij dat we langzaam afscheid kunnen nemen van wat gedoe. Tegelijkertijd ben ik alleen ook wel een beetje bang dat we hiermee ook langzaam terug gaan naar het oude dagelijkse leven, met al haar gekke ritueeltjes. En daar zitten rituelen tegen die ik absoluut niet terug hoef te zien!

Zo vrees ik bijzonder voor de terugkomst van die debiele 3 zoenen die je soms uit beleefdheid moest geven. Maar alleen aan vrouwen natuurlijk, zo seksistisch is onze samenleving dan ook wel weer. Nu was die gewoonte natuurlijk al achterhaald, maar hij werd volgens mij ook schaamteloos misbruikt door vieze mannetjes (al dan niet met zo’n bruine regenjas). Hoe treurig was het om te zien hoe zij op de eerste dag van het jaar alle secretaresses in het pand een gelukkig nieuwjaar kwamen zoenen. Dat doe je toch niet?

Ik hoop van harte dat we voortaan op nieuwjaarsrecepties gewoon op gepaste afstand naar elkaar gaan zwaaien. Misschien voldoet 1 groot spandoek met ‘hey, de beste wensen he!’ zelfs wel, dan ben je helemaal snel klaar met dat gedoe. Maar laten we vooral afspreken dat we onze vrouwen voortaan niet meer ongepast gaan lastigvallen met drie zoenen met onze prikkelbaarden.

Ik ga dat in elk geval nooit meer doen. Beloofd! Net zoals ik serieus van plan ben om nooit meer parfum te gaan spuiten. Dan is die pandemie in elk geval toch niet helemaal voor niks geweest.