Deze ochtend heb ik ineens heel veel zin om weer ouderwets te gaan werken. En dan is het niet per sè dat ik nu een specifieke werk-activiteit wil doen hoor, maar ik verheug me er ineens weer heel erg op om me met werkdingen bezig te gaan houden. Je weet wel: lekker zorgeloos dingen beter maken, in een onderwerp dat je interessant vindt. Ik wil gewoon weer lekker creatief kunnen puzzelen in de belangrijkste bijzaak in je leven (want dat is werk nou eenmaal). Hoe mooi zou dat zijn? Het suffe is dat ik nog geen dag van mijn nieuwe functie heb kunnen genieten, en ineens heb ik er heel veel zin in om straks eindelijk een keer aan de slag te kunnen gaan. Maar ik moet nog even geduld hebben! Een paar maandjes meer of minder maken dan ook niet meer uit…

De aanleiding tot deze opwelling is waarschijnlijk weer een lief berichtje van mijn nieuwe leidinggevende (echt zo mooi om te merken dat ze me daar steeds niet vergeten, ondanks dat ik zo lang en veel buiten beeld ben) en wat berichtjes met een collega uit mijn vorige team. Leuk om te horen wat er allemaal speelt en even het laatste nieuws mee te krijgen. En als je dat hoort, dan wil je ook gewoon weer mee kunnen spelen. De zijlijn is even leuk om op adem te komen, maar beter sta je gewoon in het veld hoor. Daar kan je tenminste een verschil maken.

Nou ja, ik heb het ook wel vaker gezegd: je wilt altijd hebben wat je niet hebt, en dat geldt kennelijk dus ook voor je werk als je het daar naar je zin hebt. Maar ik vind het in elk geval een heel goed teken dat ik zo tegen mijn huidige baan en werkgever (Schiphol) aankijk. Dat betekent dat ik daar voorlopig in elk geval nog goed op mijn plek zit. Nu alleen nog eventjes genezen.

En wat genezen betreft: morgen is het infuus een week geleden en ik merk dat de tintelingen weer langzaam wat beginnen af te nemen. Ik ben er nog lang niet hoor, maar het gaat gelukkig wel de goede kant op. Dat scheelt!